Σωτηρια Λεοναρδου ασπρα μαυρα σκαλοπατια

Όλα σου τα λάθη τα έκαψε η φωτιά

τα ’διωξε ο αγέρας μακριά!

Ευτυχώς που είχα σίδερο καρδιά

και δεν σε θυμάμαι άλλο πια…



Άσπρα-μαύρα σκαλοπάτια

της καρδιάς μου τα αισθήματα…

Άσπρα-μαύρα σκαλοπάτια

καρβουνάκια στην φωτιά…

Άσπρα-μαύρα σκαλοπάτια

της καρδιάς μου τα ραγίσματα…

Άσπρα-μαύρα σκαλοπάτια

δεν με βγάζουν πουθενά…



Κάθε σου κουβέντα πόνος και καρφί

έγινε η αγάπη εφιαλτική!

Ευτυχώς που είναι απόθεμα καρδιά

βρήκα το κουράγιο κι έφυγα κρυφά…


ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιάννης Ζαχαρόπουλος. ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Γιάννης Ζαχαρόπουλος.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Σωτηρία Λεονάρδου, 1995

take a lesson

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο.
Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα με το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε.
Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι ...η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε.
 Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
ΑΣΚΗΤΙΚΗ Ν.Καζαντζάκης

Σαν εσένα...

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα


ιστιοφόρο με τα πανιά του ανοιγμένα

αυτούς που με οδηγούν στην καταιγίδα

σε κάθε αμμουδιά να τους χαρίζω μια πατρίδα



Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα

ένα δεντράκι με τα κλαδιά του απλωμένα

να μη λυπάμαι, να μην καταλαβαίνω

αυτούς που με πετάνε στη φωτιά να τους ζεσταίνω



Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα

έρημος φάρος πάνω σε βράχια φαγωμένα

να 'χει χρόνια να περάσει από μπροστά μου το καράβι

μα εγώ να αναβοσβήνω κάθε βράδυ



Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα

περιστεράκι με τα φτερά του μαδημένα

να στέκομαι μετά τις Συμπληγάδες

και να κοιτάζω πώς περνούν του κόσμου οι φυγάδες
 
 

Καλό Καλοκαίρι! και Καλά Ταξίδια!

έρημοι δρόμοι

έρημοι δρόμοι...
τους έχω περπατήσει για χρόνια
κουβαλώντας πάντα ένα φορτίο
βαρύ σαν την καρδιά μου
έρημοι δρόμοι...

παρέα θα είχα μια σκιά έλεγε η Ειρήνη
κάμποσα χρόνια πρίν
κι έτσι κι έγινε
η ενηλικίωση της με χτυπά όπως κι τις κατάρες
που έχει να περιφανεύετε κάθε σοβαρό σόι

ένας κύκλος που δεν κλείνει
η μια άκρη της γραμμής βγαίνει προς τα έξω
κι αυτό ήταν
η αρχή μια σπείρας
που με κρατά καλά κλεισμένη
έτοιμη να με κατασπαράξει

ένα χέρι περιμένω να απλωθεί
πρός το δικό μου
να με τραβήξει, να με κρατήσει
να με κρατάς, να περπατάμε παρέα.

distance

Απόσταση...αυτή που κράτησα από τον εαυτό μου...
...και χάθηκα...
και τώρα εδώ να πρέπει να κάνω χιλιόμετρα για να την καλύψω
...και να βαδίσω χέρι χέρι μαζί του...

αγαπημένο μου ημερολόγιο...

...κι όμως ποτέ δεν τα κατάφερα να κρατήσω ημερολόγιο...
...η ψυχούλα μου όμως τις κρατάει καλά φυλαγμένες τις
αναμνήσεις...

2010

Την φετινή πρωτοχρονιά μην περιοριστείτε στις τυπικές ευχές... Γίνετε αποφασιστικοί και προσφέρετε να συναισθήματα σας στους άλλους έμπρακτα...
Τα λόγια είναι ωραία μόνο όταν γίνονται πράξεις.. Καλή χρονιά σε όλους!